Daarom zouden de Engelstaligen Esperanto moeten steunen

Het is voor iedereen voordelig dat we een wereld krijgen waarin alle mensen van alle landen ter wereld makkelijk met elkaar van gedachten kunnen wisselen. Als gewone mensen elkaar kunnen bereiken en een dialoog beginnen, buiten de politici om, dan zullen de gewone mensen niet één dialoog houden, maar duizenden waaruit nieuwe oplossingen voor begrip en economische groei zullen ontstaan en een oneindig aantal vriendschappen. Zo’n wereld zal een veiligere en veel leukere wereld zijn. Om dit te verwezenlijken moeten wij, mensen, het eens worden over een makkelijk te leren taal voor internationale communicatie, een taal die van iedereen is en niet die van een bepaalde natie. Deze taal hoeft niet per se Esperanto te zijn.

Zo’n taal is bijvoorbeeld een belangrijke sleutel tot echte vrede in het Midden-Oosten. Ondanks de rijkdom aan olie is de Arabische wereld één van de minst ontwikkelde regio’s ter wereld. 43% van alle volwassen Arabieren is bijvoorbeeld analfabeet vergeleken met het gemiddelde van de ontwikkelingslanden van 29%. Volgens de statistieken van de Wereldbank is de totale export van de Arabische landen lager dan de export van Finland, olie niet meegerekend. Finland heeft vijf miljoen inwoners terwijl de Arabische landen 280 miljoen inwoners hebben. De enige manier om de relatieve isolatie van de Arabische wereld te breken is door het opleidingsniveau en de taalvaardigheden van de bevolking te verhogen. Verhoogde vaardigheden in een internationale taal zouden een weg banen voor een toevloed van nieuwe gedachten, nieuwe technieken en nieuwe oplossingen. Vanwege de steeds grotere vijandelijkheid tegen alles wat Engels of Amerikaans is, is het bijna uitgesloten dat de weg naar verhoogde taalvaardigheden via de Engelse taal zal gebeuren. Pas als de bevolking in de Arabische wereld kan beginnen met communiceren met hun omgeving en hen kan begrijpen, kunnen ze hun eigen weg kiezen. Optimistisch? Ja. Onrealistisch? Nee. Ik denk dat de gewone afzonderlijke kleine mens een vredig wezen is dat in goede verstandhouding met zijn omgeving wil leven. Maar om tot een goede verstandhouding te komen, is er een dialoog nodig.

How shall we promote progress in Afghanistan? Do you have any idea?

Een bescherming

Een gemeenschappelijke internationale taal is geen bedreiging maar een bescherming voor de vele talen die nu met uitsterven bedreigd worden. Het is belangrijk om een taalkundige diversiteit te hebben, want de taal is sterk geïntegreerd in onze identiteit en bovendien een cultuurdrager. Een wereld waarin een groot aantal talen en culturen naast elkaar leven, zonder zich bedreigd te voelen door elkaar, zal een vreedzamere en gelukkigere wereld zijn, een wereld waarin mensen zich niet vervreemd hoeven te voelen.

Latijn, Frans, Portugees en Spaans zijn allemaal dominerende wereldtalen geweest en daarvan werd gedacht dat dat zo zou blijven. Eén van de belangrijkste redenen waarom de Verenigde Naties Esperanto niet als gemeenschappelijke taal aanvaardden, was omdat de afgevaardigden van de diplomatische taal van die tijd, de Fransen, het voorstel blokkeerden omdat ze dachten dat Frans de dominerende internationale taal zou worden.

Minder dan 15 jaar geleden was Russisch de taal van het sovjet imperium en de taal die bijvoorbeeld gebruikt werd in de communicatie met de verschillende deelrepublieken. Russisch was ook de eerste vreemde taal in de scholen, voor degenen die het niet als moedertaal hadden. Nu wordt het Engels steeds meer als communicatiemiddel gebruikt tussen de voormalige sovjetrepublieken en het Engels heeft ook bijna volledig de rol overgenomen als eerste vreemde taal. Grote aantallen leraren Russisch zijn werkeloos geworden. Wie had dat kunnen vermoeden?

Door de dominantie van de Engelse taal heeft men in de Engelstalige landen zeer gebrekkige vaardigheden in andere talen, wat het begrip voor culturen buiten de eigen sfeer vermindert. Pas als men iets leert over andere culturen kan men de eigen cultuur in perspectief zijn. Eén Europa of een wereld waarin iedereen Esperanto kent, zou een Europa of een wereld worden waarin mensen makkelijk van gedachten kunnen wisselen en makkelijk andere mensen en culturen kunnen leren begrijpen. Een geven en nemen dat verrijkend is voor iedereen.