2-2 Wie steunt het Esperanto?

Wie steunt het Esperanto?

Volgens een artikel in het tijdschrift USA Today van 27 januari 2000 is er binnen de katholieke kerk in Duitsland een onderzoek verricht naar de vraag om een overgang van Latijn naar Esperanto voor te stellen als werktaal binnen deze wereldomvattende gemeenschap. Volgens het artikel heeft de katholieke kerk lang een positieve instelling gehad om Esperanto te gebruiken als gemeenschappelijke taal voor de communicatie tussen leden over de hele wereld. Sinds 1910 bestaat er een Internationale Katholieke Esperantounie, Internacia Katolika Unuigo Esperantista (IKUE) en het bijbehorende tijdschrift Espero Katolika werd al in 1903 opgericht. Sinds 1977 heeft de radio van Vaticaanstad uitzendingen in het Esperanto. Sinds 1981 zijn er, voornamelijk in Europa, missen gehouden in het Esperanto.

Toen de deelnemers aan het vijftigste congres van IKUE in 1997 op het Sint Pietersplein bijeenkwamen, sprak zelfs Paus Johannes Paulus II hen aan in het Esperanto. Hij heeft zelfs enkele keren eerder toespraken gehouden in het Esperanto.

Een klein aantal Europese politici begrijpen sindsdien wat de waarde van Esperanto is. Bij een enquête in 1996 stonden maar 84 van de 626 Europarlementsleden positief tegenover Esperanto. Daarom moet de verandering onderaan beginnen, bij de gewone mensen.

Hier volgt een Engelse leesoefening, waaruit blijkt dat de liberale partij in Engeland het gebruik van Esperanto voor internationale communicatie steunt:

Text of a Resolution passed at the 1994 Liberal Party Assembly in Morecambe, England. This Assembly notes that:

the Liberal Party is committed to supporting the rights of peoples in all countries to govern themselves under conditions of freedom and democracy, and to express themselves through the languages and cultures of their choice;
the Party not have a commitment as to how people of differing languages and cultures should communicate with each other across such language differences, and that adoption of any national or regional language for this purpose would risk imposing the culture of that language group on the peoples of other language groups;
the neutral international language, Esperanto, exists for precisely the purpose of communications across language parries, without any risk of such hegemony;
Esperanto already has a history of more than 105 years of use, in more than 100 countries, with active practitioners of the language in many fields of government, the arts, science, commerce and industry, in schools and educational establishments, and in the service industries;
Esperanto has a permanent world headquarters in the Netherlands with a salaried staff for all the usual requirements of a world-wide organization, and that the permanent organization is a member organization of UNESCO, in the category of non-governmental agencies, and also has consultative status at the world headquarters of the United Nations and other international bodies;
the language, being totally regular as to grammar, word-stock and spelling, is straightforward to learn from any national language, by teaching and learning aids readily available from those many other languages.

This Assembly supports the wider use of Esperanto as a language for all governments and people who wish to use it.

De Italiaanse Democratici di Sinistra hebben voorgesteld om Esperanto in te voeren als de internationale taal van de arbeidersbeweging.

De bekende Italiaanse schrijver en professor in semiologie, Umberto Eco, zei in een kranteninterview: “Ik zie wat er gebeurt in Frankrijk. Men spreekt nog altijd over de bedreiging die van het Engels uitgaat… Binnenkort zijn ze er klaar voor om hun steun te geven aan een”brug”-taal, alleen maar om te verhinderen dat een andere nationale taal de overhand neemt… We bevinden ons in een historisch tijdperk waarin het makkelijk is om een taal in te voeren, zelfs al is het een kunstmatige taal. De kunstmatigheid van Esperanto is overigens geen nadeel. Als ik niet had geweten dat het over een kunstmatige taal ging, had ik geen verschil gemerkt.”

De Russische schrijver Leo Tolstoy, die ook in het Esperanto schreef, schreef: “Voor degene die weet waar Esperanto voor staat, is het immoreel om het niet door te geven.” Ben jij het hiermee eens?