Taal, een kwestie van zekerheid
Taal is moeilijk
Op 31 juli 2003 werd een rapport van de OESO gepubliceerd waarin stond dat de EU-landen zich moesten richten op omvattende structurele hervormingen om een economisch herstel te ondersteunen. Volgens de agenda van Lissabon moet het EU-gebied het meest dynamische en concurrende gebied zijn ter wereld in het jaar 2010. De OESO waarschuwde ervoor dat die ambitie beduidend meer radicale ingrepen vereiste dan er tot dan toe gedaan waren. Mijn commentaar is dat een werkelijk radicale ingreep de invoering van een gemeenschappelijke werktaal zou zijn. Dan pas zou de Unie aan de voorwaarden voldoen om een sterke economisch geïntegreerde eenheid te worden. Dan zouden op termijn de communicatiebarrières tussen Nederlandse, Poolse, Zweedse en Engelse ingenieus en directeurs verdwijnen. Ook al zou het enkele decennia duren voordat de EU-organen volledig overgegaan zouden zijn op een gemeenschappelijke werktaal, binnen de bedrijfssector zou dit veel sneller gaan, vanwege de sterke economische stimulansen. Om binnen een economische unie dezelfde werktaal te hebben is veel belangrijker dan een gemeenschappelijke valuta, ook al is dat ook belangrijk. Beste politici, u heeft de verantwoordelijkheid over de economie van ons allemaal. Neem deze op.
H G Wells zei dat de menselijke geschiedenis steeds meer een strijd werd tussen opleiding en catastrofe.
De VS, een federatie van 50 staten, is de wereldleider van de industrielanden. Wat hier sterk toe bijdraagt is dat men in alle 50 staten dezelfde taal verstaat en dat de taal van het land de dominerende internationale taal is geworden, zowel wat internationale politieke relaties betreft als wat het bedrijfsleven, de techniek en onderzoek betreft.
Een Amerikaan hoeft niet vele jaren van zijn jeugd te wijden aan het leren van een vreemde taal, ook al wil hij onderzoeker of ingenieur worden. Waarom zou hij? Dat moeten de degenen die Engels niet als moedertaal hebben daarentegen wel. Dat brengt een grote handicap met zich mee ten voordele van de Engelstaligen die geen “tijd hoeven te verspillen” aan talenstudies. Toch zullen de niet-engelstaligen niet alles begrijpen als ze beroepsmatig vakliteratuur lezen of naar internationale congressen gaan, waar de taal Engels is.
Deze taalkundige handicap zal, hoe lang we onze jeugd ook dwingen talen te leren, niet alleen blijven bestaan, maar ook groter worden. Dat komt door een versnellende technische ontwikkeling in een wereld die steeds gecompliceerder is. Vele jaren dat onze jongeren die gedwongen worden vreemde talen te leren, zouden in de plaats daarvan gebruikt kunnen worden voor studies zoals een beroepsopleiding, geschiedenis, literatuur, wiskunde of gewoon om te werken. Voor toekomstige generaties zullen taalvaardigheden steeds belangrijker worden. Maar de toekomstige generaties zullen dezelfde beperkte hersenen hebben als wij. Hoe moeten zij aan de eisen voldoen voor meer taalvaardigheden? Ja, als onze politici dat willen, kan het probleem op een galante manier opgelost worden. Er bestaat namelijk een internationale taal die makkelijk te leren is. Als de EU-politici die taal zouden invoeren als werktaal van de EU zou die taal al vlug de gemeenschappelijke taal voor internationale communicatie en wetenschap worden.
Waarschijnlijk de belangrijkste verklaring voor verschillen in economische groei tussen verschillende landen met gelijkaardige politieke systemen, is het kennisniveau, d.w.z. de opleiding van mensen. Dat betekent dat als de jeugd van een land in totaal twee jaar school nodig heeft om Engels te leren voordat ze op de arbeidsmarkt terechtkomen, dan zullen de landen waar de jeugd Engels als moedertaal heeft een beduidend betere economische ontwikkeling kennen.
Er zijn natuurlijk ook andere factoren die belangrijk zijn voor de economische groei, zoals geen corruptie, een goede infrastructuur, stabiele spelregels voor de markt, een hoog investeringsniveau en een gunstige kostensituatie in vergelijking met concurrerende landen.
Of we dat nu willen of niet we moeten accepteren dat er geen puur nationale economieën meer bestaan en dat we in de richting gaan van een steeds meer geïntegreerde globale economie. Handel tussen landen vereist communicatie tussen verkopers en kopers die op hun beurt een taal nodig hebben die beide partners zo goed verstaan dat er geen misverstanden ontstaan. Hoe veel zakenovereenkomsten zijn er niet gesloten tussen bijvoorbeeld Zweden die slecht Engels spraken en Japanners die even gebrekkig Engels spraken? Volgens het internationaal opererende advocatenbureau Baker McKenzie, die kantoren hebben in 35 landen, zijn misverstanden waarschijnlijk de grootste aanleiding tot mislukte internationale zakenafspraken.
The confusion of languages obstructs the trade among countries and translations costs vast sums. Money that in the very end the households of the world are bound to pay. The confusion of languages every year costs the people of the world billions of €. Do you want a change? I do.
Arme landen hoeven geen slechte internationale zakenafspraken te maken vanwege de ontbrekende taalcompetentie.
Als ’s werelds schoolgaande jeugd Esperanto leert in plaats van vele jaren een taal te studeren die de meesten nooit zullen leren beheersen, dan zal er tijd over zijn om andere, voor de economie van het land belangrijkere onderwerpen en beroepsgerelateerde vaardigheden, wat een verhoging met zich meebrengt van het algemene opleidingsniveau en de levensstandaard. Er zal ook tijd over zijn voor studie van de eigen taal en geschiedenis.
Studies wijzen uit dat handel en investeringen verhoogd zijn tussen gebieden die een gemeenschappelijke taal hebben. Natuurlijk zal Esperanto de moedertaal in een land niet vervangen, integendeel, één van de doelen van Esperanto is dat het meehelpt aan het bewaren van de verschillende talen. Maar in de toekomstige EU of toekomstige wereld, waarin iedereen of de meesten althans twee talen beheersen, hun eigen en Esperanto, zullen er geen taalgrenzen meer bestaan. Dat zal ongetwijfeld de handel, investeringen en welvaart ten goede komen.
Als iedereen over de hele wereld vrij met elkaar kan communiceren, legt dit de basis voor een geven en nemen van ideeën en gedachten en een internationale solidariteit waarvoor alleen de machthebbers in ondemocratische staten moeten vrezen. Natuurlijk zullen de inwoners van die landen niet de gemeenschappelijke internationale taal van de mensen leren, de eerste jaren althans niet, maar geen enkel land kan zich redden zonder internationale communicatie. Esperanto is overigens zo makkelijk dat nieuwsgierige mensen zich de taal toch zullen leren, of ze nu mogen of niet.
Een algemener gebruik van Esperanto zal een snellere spreiding van nieuwe vaardigheden tot gevolg hebben en nieuw technieken zullen sneller geassimileerd worden. Dat bevordert studie en wetenschap, want studenten en onderzoekers kunnen informatie halen uit een groter gebied dan alleen het eigen taalgebied. Een groot deel van de huidige wetenschappers beheerst enkel zijn eigen moedertaal, of dit nu Frans, Engels, Chinees, Russisch of Spaans is.
Als we allemaal vrij kunnen communiceren met elkaar in een neutrale internationale taal, dan zullen we het allemaal beter krijgen. Het is daarentegen niet goed dat een nationale taal ook de enige internationale taal wordt, want dan krijgen we een vorm van taalkundig imperialisme dat veel nationale talen zal doen uitsterven en dat een globale culturele nivellering met zich mee zal brengen, wat op zijn beurt zal leiden tot nationale uitingen van ongenoegen en politieke onrust in de hele wereld.
Als wij Esperanto als officiële taal kiezen, zal dat ontzettend veel betekenen voor alle arme landen, omdat hun schoolgaande jeugd zich Esperanto veel sneller en goedkoper zal leren dan enige andere taal. Iets wat o.a. een globale spreiding van nieuwe welvaartsverhogende technieken zal verbeteren. Om een nieuwe techniek intrede te laten doen in een land is het niet voldoende dat een handjevol ingenieurs in de hoofdstad kennis over deze nieuwe techniek bevat.
Veel hoogopgeleiden Afrikanen steunen Esperanto en denken dat alleen Esperanto hen kan verlossen van de taaldwang van de oude koloniale machten, en zo een weg kan banen voor evenwaardige contacten met andere landen. In Afrika worden er twintig keer zoveel talen gesproken als in Europa (ca 2000 tegenover ca 100) ondanks dat er ongeveer evenveel mensen wonen in beide werelddelen. De invoering van Esperanto zal een gebaar van goodwill en solidariteit zijn tegenover de arme landen in de wereld. Arme landen hebben het geld niet om leerlingen jarenlang Engels te laten leren, wat bovendien geen nut zal hebben. Esperanto als internationale taal zou meer internationale contacten met zich meebrengen, niet in het minst tussen arme landen onderling. Zo zijn de verschillende Afrikaanse landen bijvoorbeeld het niet eens kunnen worden over een gemeenschappelijke taal voor onderlinge contacten.
And here comes an English exercise: If we can agree on a common language that is easy to learn, this will have a great impact on the public health in all countries of the world. Even in your country.
Let me explain.
Such a language would promote the knowledge about the human rights among all countries of the world. (See above.) The human rights must be met if well-being and good health are going to exist in a country. The right to health cannot be segregated from other rights.
A common international language will further a rapid spreading of new medical technology to all countries of the world and promote and cheapen the education and further training of doctors, nurses and other medical personnel.
A common international language will promote the economical growth of all countries. See above. Economy and social development are important determinants for the state of health in a country. But there is interplay. An effective medical service will promote the economy of a country. And when a country gets a better economy it can build up an infrastructure which will promote the state of health of the inhabitants which in turn will promote the economy and so forth.
With infrastructure is meant functioning schools, roads, railways, airports, harbours, power stations, power networks, water supply, waste disposal, telephone systems and so on.
Taal, een kwestie van zekerheid |
Inhoudsopgave | Taal is moeilijk |
© Hans Malv, 2004