Taal, een kwestie van zekerheid

De wereld heeft een algemeen geaccepteerde internationale taal nodig. Als wij in de EU een makkelijk te leren taal kiezen, zal de rest van de wereld deze ook aanvaarden vanwege de grote internationale betekenis van de EU en vanwege de verschillende moeilijkheden die het Engels met zich meedraagt, zoals een reeks verschillende uitspraakvarianten. Eenheid maakt macht. Er zijn legio voorbeelden waarom de wereld een gemeenschappelijke internationale taal nodig heeft. Enkele voorbeelden:

In 1994 zonk de auto- en passagiersveerboot de Estonia in de Oostzee waarbij 859 mensen omkwamen. De Zweedse Stichting voor psychologische verdediging (svenska Styrelsen för psykologiskt försvar, SPF) kon na de ramp omvattende gebreken aanduiden met het bekende gevarenmoment wat betreft de communicatie tijdens het reddingswerk, iets wat het reddingswerk ook bemoeilijkte. Het reddingswerk werd namelijk in drie talen uitgevoerd, Engels, Fins en Zweeds. De spraakverwarring was bijvoorbeeld groot tussen de Zweedse en Finse helicopterpiloten wat uiteindelijk ook een gevaar voor de helicopterbezetting betekende. Interviews van SPF met de helicopterpiloten wezen uit dat ze niet zo goed in staat waren om in het Engels te communiceren en als de gesprekken in het Fins gevoerd werden, verstonden de Zweedse bestuurders er niks van. Dit is nog een argument dat voor Esperanto pleit. Jij begrijpt dat natuurlijk, maar de vraag is of onze politici dat ooit zullen begrijpen, of zullen reageren alsof ze het begrepen. Daarom moeten wij, de gewone mensen, actie ondernemen in deze kwestie en eisen dat onze politici iets ondernemen. De volgende keer draait het misschien wel om jou.

Verschillende incidenten hebben plaatsgevonden voor de Zweedse kust, zoals botsingen tussen vaartuigen als gevolg van gebrekkige vaardigheden in het Engels van de bevelhebber van de betreffende vaartuigen.

Vanwege verschillende incidenten, bijvoorbeeld botsingen, in verband met de bouw van de Öresundsbrug (brug tussen Denemarken en Zweden) werd de Deense zeebewaking gedwongen een russischsprekende tolk aan te nemen.

In maart 2001 vond er een treinongeluk plaats dat acht mensenlevens eiste. Het ongeluk vond plaats op de grens tussen de twee taalgebieden van België, het Franse en het Vlaamse gedeelte. Een waarschuwing van een franstalige districtchef in Waver vier minuten voor het ongeluk werd door zijn Vlaamse collega in Leuven niet verstaan. Aldus de Vlaamse krant De Morgen.

In 2002 werd de terreuroefening Euratox in Frankrijk gehouden met meer dan 2000 deelnemers van zes verschillende EU-landen. Natuurlijk ontstonden er grote samenwerkingsproblemen omdat de deelnemers verschillende talen spraken.

In een steeds beweeglijker wordende wereld zal het aantal rampen met een internationale oorzaak stijgen. Om te eisen dat reddingspersoneel in psychisch veeleisende omstandigheden in de moeilijk te leren taal Engels moet communiceren, is niet realistisch. Zullen de EU-politici hun verantwoordelijkheid opnemen in deze kwestie? Nee, natuurlijk niet – als jij niet van hen eist dat ze dat doen.

Leven of dood

De EU is begonnen met het opzetten van een crisishanteringsmacht van 60 000 man. Zouden allen binnen die crisismacht niet goed in een en dezelfde taal moeten kunnen communiceren? In buitengewone omstandigheden is schoolengels niet genoeg en tijd om iets op te zoeken in woordenboeken is er meestal niet. Het kan het verschil maken tussen leven of dood en de veiligheid van Europa. Bij eerdere gezamenlijke oefeningen van verschillende soorten is het werk bemoeilijkt geweest door taalproblemen.

De baas van de Zweedse Nationale criminele Inlichtingendienst, Christer Ekberg, deelt mee dat de internationale misdaad zijn posities binnen de EU steeds verder opschuift en dat de samenwerking binnen de EU om de misdaad tegen te gaan o.a. bemoeilijkt wordt door taalgrenzen, volgens de krant Sydsvenska Dagbladet op 23 mei 2003. Een overgang op Esperanto zal het werk moeilijker maken voor de internationale misdaadorganisaties. Misdaad treft ons allemaal. Is dit een argument voor onze politici om de taalgrenzen op te heffen? Nee, er is toch niemand die dat gelooft.


© Hans Malv, 2004